Sep 17, 2007

စျေးဆစ်ခြင်း အနုပညာ

မနေ့က အမေနဲ့ ယုဇန ပလာဇာ မှာ စျေးသွားဝယ် ကြတယ်။ ကျွန်မအတွက် စတိုင် ဘောင်းဘီ သွားဝယ်တာပါ။ ဘောင်းဘီ တစ်ထည်၊ အကျႌ တစ်ထည် ၀ယ်ဖြစ်ပါတယ်။ အမေက စျေးအရမ်း ဆစ်တတ်လွန်းတော့ နည်းနည်းတော့ မျက်နှာပူမိတယ်။ စတိုင် ဘောင်းဘီ ကို ဆိုင်မှာ ၀တ်ကြည့်တော့ ကျွန်မက ကြိုက်နေပြီ... ဒါပေမယ့် အမေက အသားက သိပ်မကောင်းဘူး၊ အရှေ့ ထောင့်လည်း မပါဘူး၊ ပြောနေတော့ မဝယ်ဖူး မှတ်လို့ လာ အမေ သွားမယ် ဆိုတော့ မဟုတ်ဘူး... အမေက ၀ယ် လိုက်တယ်။ နောက်မှ ပြောတယ်... `ဒီမှာ စျေးဆစ်ချင်လို့ ပြောနေတာကို တကယ် ထင်နေတယ်... ပေါတောတော နဲ့´ တဲ့။ ဒီ စျေးဆစ်ခြင်း ပညာကတော့ တော်တော် ခက်ပါလားနော်။

အမေဆိုရင် စျေး အရမ်း ဆစ်တတ်လွန်းလို့ ကြားက မျက်နှာပူမိတယ်။ ဒါပေမယ့် တစ်ချို့ ဆိုင်တွေကလည်း စျေးဆစ်မှ တန်ကာ ကြတယ်။ စျေးကို တစ်ဝက် လောက် မြှင့်ထားကြတယ်။ ကိုယ်က တစ်ဝက်လောက် ဆစ်ချပြီး နည်းနည်း အပေါ် ပြန်တင် ဆစ်ပေးမှ တန်ကာ ကြတယ်။

ကျွန်မ တွေ့မိတဲ့ စျေးဆစ်တဲ့ နည်းလမ်း တစ်ခုကတော့ ၀ယ်ချင်လျက်နဲ့ ကိုယ်ကြိုက်တဲ့ စျေးမရလို့ သွားတော့မယ့် ဟန်လုပ်တဲ့ အခါ စျေးရောင်းသူ တွေက ပြန်လိုက်ခေါ်ပြီး `ဒီစျေးနဲ့ပဲ ယူသွားပါတော့´ ဆိုပြီး စျေးလျှော့ ပေးအောင် လုပ်နည်း ပဲ ဖြစ်ပါတယ်။ ကျွန်မ အမေ လည်း ဒီနည်းပဲ သုံးတယ်။ သူငယ်ချင်း တစ်ယောက်လည်း ဒီနည်းပဲ။ ကျွန်မ ကတော့ အရမ်း မျက်နှာပူ မိတယ်။ ကိုယ်က မတန်တဆ ဆစ်နေရသလိုပဲ ခံစားရတယ်။ ရောင်းတဲ့သူတွေကလည်း လေသံက မပေးချင်၊ ပေးချင် အသံနဲ့ ဆိုတော့ ပိုပြီး အားနာ မိတယ်။

ကျွန်မ သူငယ်ချင်း တစ်ယောက်ကတော့ ကောင်းတယ်။ သူ ကြိုက်တဲ့ ပစ္စည်း တစ်ခု တွေ့တယ် ဆိုပါစို့။ သူက စျေး နည်းနည်း ဆစ်တယ်... သူတို့ လျှော့ပေးတဲ့ နှုန်းပဲ ယူတယ်။ သူက အရမ်းကြိုက်နေပြီကိုး။ အစကတည်းက ဒီစျေးနှုန်း ဆိုကတည်းက သူက ၀ယ်မယ်လို့ ဆုံးဖြတ်ပြီးသား... ၀ယ်မယ် ဆိုမှသာ ရလို ရငြား စျေးဆစ် တာ။ ကျွန်မလည်း ဒီလိုပဲ။ တစ်ခါ တစ်လေ ကိုယ်က ၀ယ်မယ် ဆိုတော့ ရောင်းသူကပဲ သူတို့ မတန်တဆ တင်ထားတာ အားနာလို့လား မသိ... နည်းနည်းတောင် ထည့်လျှော့ပေး လိုက်သေးတယ်။

ဒါပေမယ့် ကျွန်မက သိပ်ပြီး စျေးမဆစ် တတ်ပါဘူး။ ဒါကြောင့် ကျွန်မဘာသာ စျေးဝယ် သွားမယ် ဆိုရင် ယုဇန ပလာဇာ သိပ် မသွားဖြစ်ပါဘူး။ စျေးဆစ် စရာ မလိုတဲ့ စျေးနှုန်း ကပ်ထားတဲ့ နေရာတွေမှာ ပဲ ၀ယ်ဖြစ်ပါတယ်။ ကျွန်မက စျေးဆစ်ရမှာ အရမ်း အားနာ တတ်တယ်။ တက်ဆီ စီးရင်တောင် စျေးဆစ်ရမှာ အားနာတယ်။ ကိုယ်က တစ်ခါ တစ်လေ စျေးဆစ်ပြီးမှ ငါ ဆစ်လိုက် တာများ အဆ မတန် ဖြစ်သွား ပြီလား ဆိုပြီး ခဏ ခဏ guilty ဖြစ်မိတယ်။ ဒါကြောင့် တစ်ခါ တစ်လေ အပို ၁၀၀၊ ၂၀၀ လောက် tip ဆိုပြီး ပေးဖြစ်နေမိတယ်။

နောက် တစ်ခုက စျေးတစ်ခါ သွားဝယ်ရင် ပစ္စည်း တစ်ခု ကို ကြည့်တယ် ဆိုပါစို့။ ကိုယ်က စျေးနှုန်းလေးပဲ ကြည့်ချင်မိတာပါ။ အဲ့ဒါကို လာပြီး marketing က ဒီ ပစ္စည်းက ဘယ်လို ဘယ်လို ကောင်းတာ ဆိုပြီး ရေပက် မဝင်အောင် ရှင်းပြလေရော... အဲ့ဒီ အခါကျရင် အရမ်း မျက်နှာပူ၊ အားနာ မိပါတယ်။ ကိုယ်က ၀ယ်မှာ မဟုတ်ပဲ ဆတ်ဆော့ပြီး သွား ကြည့်မိတာကိုး။ ဒါပေမယ့် အားနာပြီး ၀ယ်ဖို့ကလည်း ကိုယ့်မှာ ပိုက်ဆံ မပါ၊ ဒါမှ မဟုတ် မဝယ်ချင်တဲ့ ပစ္စည်း ဖြစ်နေတယ်။ ဒါကြောင့် ဒီလို ကောင်တာတွေ ဆိုရင် ပစ္စည်းလေးတွေ ကြည့်ချင် ပေမယ့် ဝေးဝေးက ရှောင်ဖြစ် ပါတယ်။ အိုးရှင်း ရှော့ပင်း စင်တာ မှာတော့ ကောင်းတာက အလှကုန် ပစ္စည်းတွေ ကောင်တာမှာ marketing တွေ ရှိပေမယ့် စျေးနှုန်းက ကပ်ပြီးသား ဆိုတော့ မသိ မသာ လေး အနားကပ် သွားကြည့်လို့ ရတယ်.. စျေးနှုန်း သိမှလည်း ကိုယ် ၀ယ်နိုင်၊ မဝယ်နိုင် ချင့်ချိန်လို့ ရမှာပေါ့။ ပစ္စည်း ကောင်းမှန်း သိပြီးသားပဲ... စျေးကပဲ အဓိက စကားပြောတာလေ။

ဒါပေမယ့် တစ်ခါ တစ်လေ ကိုယ်က တခြား ပစ္စည်း တစ်ခု သွားဝယ်တယ်။ ပြီးတော့မှ အဲ့ဒီနားက အမျိုးအစားတူ အခြား ပစ္စည်းက marketing နဲ့ တွေ့ပြီး သူတို့ ပစ္စည်းပဲ ၀ယ်ဖြစ်ပေါင်းလည်း မနည်းလြှပီ။ အားနာရခြင်းရဲ့ ဒုက္ခပေါ့နော်။

-+-+-

ကျွန်မ ဒီနေ့ နေသိပ် မကောင်းချင်ပါ။ နှာစေးနေ ပါတယ်။ မနေ့က ည ၁၂နာရီ ကျော်မှ အိပ်ဖြစ်ပြီး မနက် ၆း၃၀ ထရတော့ သိပ်မလန်းချင်ဘူး။ (ဟုတ်တယ်.. ကျွန်မက ဒီလိုပဲ.. သူများတွေလို နည်းနည်းလောက် အိပ်တာနဲ့ အိပ်ရေး မဝဘူး။)

1 comment:

*dAwN said...

Pisanu: thanks for dropping by too. I reached your site thru GlobalVoicesOnline. Sorry that this Blogspot spot is my Burmese blog, but I do have an English blog at Xanga.