၂၀၀၉ အား ကြိုဆိုခြင်း

၂၀၀၉ ရေ.. ကြိုဆိုပါတယ်နော်..

ဒီနှစ်ကော ကျွန်မအတွက် ဘာ အစီအစဉ်တွေ ရှိသလဲ။ ၂၀၀၉ မှာ ချစ်သူအသစ် ရဦးမလား.. (အဲ့ဒါ အရေးကြီးဆုံးပဲလေ) :P အလုပ်က လူလျှော့တဲ့အထဲ ပါမလား.. (မပါလောက်ဘူး ထင်တာပဲ).. လခကော တိုးမလားဟင်။

၂၀၀၉ အစမှာ ချစ်သူနဲ့ ပျော်ရွှင်ရလိမ့်မယ်လို့ ထင်ခဲ့ပေမယ့် ကျွန်မ မှားသွားတယ်ပေါ့နော်။ ရပါတယ်.. ထားပါတော့.. ကျွန်မမှ သူ့ကို တကယ်မချစ်တာ.. အစကတော့ ချစ်တယ်လို့ ထင်ခဲ့မိတယ်.. တဖြေးဖြေး အဆင်မပြေတာတွေ များလာတဲ့အချိန်ကျတော့ ကျွန်မရဲ့ စိတ်တွေ မွန်းကြပ်လာတယ်.. ပြီးတော့ ကျွန်မလိုချင်တဲ့ ကြင်နာမှု၊ ယုယမှု၊ commitment... ဒါတွေကို သူမပေးနိုင်ခဲ့ဘူး။ ကျွန်မ လောဘကြီးလွန်း နေခဲ့တာလည်း ဖြစ်မှာပေါ့.. ဒါကြောင့်ပဲ ကျွန်မတို့ နှစ်ယောက်ရဲ့ ဇာတ်လမ်း ပြီးသွားခဲ့ပါတယ်။ ကျွန်မ ဝမ်းနည်းပါတယ်.. ကျွန်မ ဒီ relationship ကို work လုပ်ဖို့ တော်တော်လေး ကြိုးပမ်းခဲ့ပေမယ့် အရာမထင်ခဲ့ဘူးလေ.. ဒီအတွက် ကျွန်မ ဝမ်းနည်းမိပါတယ်။

နောက်တစ်ခုက ကျွန်မ ဘယ်သူ့ကို ချစ်တယ်ဆိုတာ ကိုယ်တိုင် သေချာသိလိုက်ရတယ်.. သူ့ကို မပိုင်ဆိုင်နိုင် ပေမယ့်လည်း ဒီအတိုင်း ချစ်နေခွင့်ရတာလည်း ဆုလာဘ် တစ်ခုပဲဆိုတာ သိလိုက်ရတယ်။ သူ ကိုယ့်ကို ပြန်မချစ်ဘူး ဆိုတာလည်း သိပါတယ်.. ဒါပေမယ့် သူငယ်ချင်းအနေနဲ့ သူ့ဘေးမှာရှိရင်း သူလိုအပ်ချိန်မှာ အဆင်သင့်ရှိနေမယ့် သူငယ်ချင်း တစ်ယောက် အဖြစ် ရှိနေချင်တယ်... ဒါဆိုရင် ကျွန်မ စိတ်ကူးယဉ်ဆန်လွန်း နေမလား မသိဘူး။ အခု လောလောဆယ်တော့ ဒီနေရာလေးကို နှစ်ချိုက်နေမိတယ်... တစ်ခါတစ်လေတော့လည်း ဘယ်တော့မှ မပိုင်ဆိုင်နိုင်သော အရာတစ်ခုကို တပ်မက်နေတာ သဘာဝမကျဘူးလို့ ခံစားမိပါရဲ့.. ပြီးတော့ ဘယ်အချိန်မှာ ကျွန်မ ကို တကယ်ချစ်တဲ့သူကို ပြန်ချစ်မိသွားမလဲဆိုတာ ကျွန်မ မပြောနိုင်ဘူး ဖြစ်နေတယ်... ဒီတော့ သူ့အတွက် ထာဝရ ရှင်သန်နေမယ့်အချစ် ဘာညာဆိုပြီး ကြုံးဝါးမနေတော့ပါဘူး.. တော်ကြာ လေလုံးထွားထားတာ ရှက်စရာတွေ ဖြစ်နေဦးမယ်။

၂၀၀၉ ရဲ့ ပထမဦးဆုံးနေ့ရက်မှာ ကျွန်မ မန္တလေးမှာ ရှိနေခဲ့တယ်။ ကျွန်မ သူ့ကို သတိရမိတာက လွဲပြီး ကျွန်မ ပျော်နေခဲ့ပါတယ်။ တစ်ခါမှ မကိုင်ဖူးတဲ့ ကင်မရာကြီးကိုင်ပြီး ဓာတ်ပုံတွေ လိုက်ရိုက်ဖြစ်တယ်။ နေးတစ်ဗ်ဖို့ နေးတစ်ဗ်ဖို့၊ ဇန်ဂါ ဖို့ ဇန်ဂါ ဖို့ဆိုပြီး... အခု ပြန်လာတာဖြင့် ရက် ၂၀ လောက်ရှိသွားပြီ .. ခရီးသွားမှတ်တမ်းက မရေးရသေးဘူး။ နောက်နေ့တွေ စိတ်မလေနေဘဲ အဲ့ဒါလေး ရေးဖြစ်အောင် ကြိုးစားဦးမယ်။ မဟုတ်ရင် နောက်နှစ်ကူးသွားမှာ သေချာတယ်။ :D