ပထမဆုံးများ

မမေ ရဲ့ ဘလော့ဂ်မှာ ပထမဆုံးများ ဆိုတဲ့ ပို့စ်လေးတွေ့လိုက်ရတော့ ငါလည်း ရေးချင်လိုက်တာ ဆိုပြီး စိတ်ကူးမိနေတာ ကြာပေါ့... ကို TZA ရဲ့ဘလော့ဂ်မှာလည်း ဖတ်လိုက်ရသေးတယ်။ ဝီရှီမီ မှာကောပဲ... အခုမှပဲ ရေးဖြစ်တော့တယ်...

တကယ်တမ်း ရေးမယ်လုပ်တော့လည်း တစ်ချို့အရာတွေက ဝိုးတိုးဝါးတား (အမလေး “ဝ” အစား “၀”ပဲ ရေးရေးနေမိတယ်)... ဒါပေမယ့် မှတ်မိသလောက် ရေးလိုက်ပါ့မယ်။

ပထမဆုံးတက်ရတဲ့ကျောင်း
(ကြွားလိုက်ဦးမယ်...) Washington, DC က Adams Elementary School ပါ။ မူလတန်း အကြိုအတန်း (Pre-K) တက်တာပါ။ ကြည့်စမ်း... မေ့နေခဲ့တာ။ ဒီမှာ အ.မ.က (၂) ဆိုပြီး ရေးတော့မလို့... သေချာ စဉ်းစားကြည့်မှ သတိပြန်ရတယ်... ဒါပေမယ့် အဲ့ဒီက အဖြစ်အပျက်တွေ တော်တော်များများ မေ့ကုန်ပြီ။ (တက်လိုက်တာ ၁နှစ်တောင် မပြည့်ဘူး... မြန်မာပြည် ပြန်ခဲ့ရလို့) .. အမေ ပြန်ပြောတာတွေ မှတ်ထားလို့သာ သတိရနေတာ... ဆရာမက ကပ္ပလီမ မစ္စ ၀မ်ဒါဟောလ်တာ တဲ့ (အင်္ဂလိပ်စာလုံးပေါင်းတော့ သိတော့ဘူး ... ဓာတ်ပုံထဲမှာ ဆံပင်အတိုကောက်ကောက်နဲ့ ဆရာမက မစ္စဝမ်ဒါဟော်လ်တာ ဆိုပြီး အမေပြောဖူးတာ ပဲသတိရတယ်။ ) အဲ့ဒီတုန်းက အတန်းဖော် ကောင်မလေးတစ်ယောက်က ကျွန်မရဲ့ ပါးကို ခဲတံနဲ့ ထိုးလိုက်လို့ ခဲရောင်အမှတ်လေး ကျန်ခဲ့တာ (မသိရင် မှဲ့လိုလိုနဲ့) အခု အသက် ၂၀ ကျော်မှ ပျောက်သွားတယ်။

ပထမဆုံး သူငယ်ချင်း ကစားဖော်
အင်း... မြန်မာပြည် ပြန်ရောက်ပြီးတော့မှ အိမ်နားက ကိုသု၊ ထက်ပု တို့နဲ့ ကစားကြတယ်။ စစ်တိုက်တိုင်း ဆော့တာ။ :D ပြီးတော့ အိုးပုတ်တွေ ဘာတွေနဲ့လည်း အသုပ်ရောင်းတိုင်း ဆော့ဖူးတယ် ထင်တယ်။

ပထမဆုံးရဖူးတဲ့ဆု
ရန်ကုန်ပြန်ရောက်တော့ အိမ်ဘေးနားက အ.မ.က (၂) မှာ သူငယ်တန်းစတက်တယ်။ ၁၉၈၈ ပေါ့နော်... ၈၈ အရေးအခင်းဖြစ်တော့ ကျောင်းတွေပိတ်၊ တစ်နှစ်အောက်သွားတယ်။ ၈၉ မှာ ကျောင်းပြန်တက်ရတော့ အငယ်တွေနဲ့အတူ (ညီမလေးလည်း ပါတယ်) သူငယ်တန်း ပြန်တက်ရတယ်။ အဲ့ဒီနှစ်မှာ ဆုရတာ.. တတိယဆု။ မြန်မာကျောင်းမှာ အဲ့ဒီတုန်းကပဲ ဆုရဖူးတယ်။ :D

ပထမဆုံးစီးရတဲ့ ဘက်စ်ကား
၃၁ ဘက်စ်ကား (ဗိုက်ပူ) ဖြစ်ဖို့များတယ်။ အဲ့ဒီတုန်းက ၃၁ ဘက်စ်တွေက အိမ်နားမှာ ဂိတ်ထိုးတယ်လေ။ အမေ့ဘက်က အမျိုးတွေနေတဲ့ တာမွေအဝိုင်းထိပ် ကို သွားရင် အဲ့ဒီ ၃၁ ဘက်စ်ကားတွေပဲ စီးရတယ်။ ငယ်ငယ်တုန်းက ပြတင်းပေါက်ဘေးက ခုံလုတာလေး သတိရမိပါတယ်။ (အခုထိလည်း ပြတင်းပေါက်ဘေးက ခုံမှာ စီးရတာပဲ ကြိုက်တယ်။) ရထားက ပဲခူး - ရန်ကုန် ရထား။ ရထားစီးဖူးချင်တယ် ဆိုလို့ ရ နှစ်၊ ၈ နှစ်အရွယ်က အဖေတို့နဲ့ ပဲခူးသွားပြီး အပြန်မှာ ရထား စီးလာကြတာ။ လေယာဉ်ပျံက အမေ့ ဗိုက်ထဲမှာ ကတည်းက စီးဖူးတယ်။ :P ကိုယ်မွေးပြီးမှ ဆိုရင်တော့ အမေဂျီးကားက ပြန်တော့ စီးရတာပေါ့... KLM စီးတာ.. အဲ့ဒီလေယာဉ်ပျံပေါ်က ပေးတဲ့ ရောင်စုံခဲတံနဲ့ ပုံဆွဲစာအုပ်လေးကိုတော့ အသက်တော်တော်ကြီးတဲ့အထိ အိမ်မှာ အမှတ်တရ သိမ်းထားခဲ့တယ်။ သဘောင်္ ဆိုရင်တော့ ကနေဒါသွားတုန်းက Montreal က St. Lawrence မြစ် (ဘာမြစ်လဲ ပြန်ရှာလိုက်ရသေးတယ်) ပေါ်မှာ cruise boat စီးခဲ့ဖူးတယ်။ သမ္ပာန် ဆိုရင်တော့ ကျောက်တန်း ရေလယ်ဘုရားသွားတုန်းက ပထမဆုံး စီးဖူးတယ်။

ပထမဆုံး ဆိုခဲ့သော သီချင်း
ရောင်စုံဘောလုံး ဖြစ်ဖို့များတယ်။ :P တကယ့် သီချင်းအတည်ကြီးဆိုရင်တော့ မမှတ်မိတော့ဘူး။ ဟေမာနေဝင်း သီချင်းတစ်ပုဒ်ပုဒ် ဖြစ်ဖို့တော့ များတယ်။ ပထမဆုံး သူများကို သီချင်း ဆိုပြတာဆိုရင်တော့ အခုတော့ သူငယ်ချင်း ဖြစ်သွားပြီ ဖြစ်တဲ့ ကျွန်မချစ်ခဲ့ဖူးတဲ့သူ အတွက် သူ့မွေးနေ့မှာ Happy Birthday သီချင်းကို အင်္ဂလိပ်လိုဆို၊ အသံသွင်းပြီး သူ့ဆီ ပို့ပေးခဲ့ဖူးတယ်။ ရူးတာနော်... :D ဟက်ဘီးဘတ်ဒေးက သီချင်းလို့ မခေါ်ဘူး ဆိုရင်တော့... ဟိုဒင်း... အခုလက်ရှိ ချစ်သူလို့ ပြောရမလား... အဲ့ဒီ ကျွန်မဘက်က ချစ်နေရတဲ့၊ သူ့ဘက်က ချစ်မချစ် မသေချာတော့တဲ့ ချစ်သူပေါ့နော်... သူ့ကို အွန်လိုင်းမှာ Colbie Cailat ရဲ့ Bubbly သီချင်း ဆိုပြဖူးတယ်။ (သူ့ဘက်က တော်တော့ တော်တော့ ပြောနေတာတောင် အတင်းဆိုပြနေတာ... :P)

ပထမဆုံးပိုင်ဆိုင်ဖူးတဲ့ ကက်ဆက်ခွေ
ငယ်ငယ်တုန်းကတော့ အဖေပဲ ကက်ဆက်ခွေဝယ်ပေးခဲ့တာ... ကြီးလာတော့ နိုင်ငံခြား ရောက်နေတော့ ဆွေမျိုးတွေက ဝယ်ပို့ပေးတယ်။ အဲ့ဒီထဲမှာမှ ကိုယ်က တမင် မှာလို့ ဝယ်ပို့ပေးလိုက်တဲ့ မျိုးကျော့မြိုင် အခွေကတော့ ပထမဆုံး ပိုင်ဆိုင်ဖူးတဲ့ ကက်ဆက်ခွေလို့ ဆိုရမယ် ထင်တယ်။ အဲ့ဒီထဲက မင်းအတွက် သီချင်းလေးကို ရုပ်ရှင်မှာ ကြားဖူးကတည်းက အရမ်း နားထောင်ချင်နေလို့ မှာလိုက်တာ... စီဒီ ဆိုရင်တော့ စည်သူလွင်ရဲ့ ဗယ်လတိုင်းဒေးစ် အယ်လ်ဘမ် (အချစ်ရေ ကိုယ့်ကြောင့် ကို ခိုက်သွားလို့ ;) အင်္ဂလိပ်ခွေ စီဒီ ဆိုရင်တော့ 5ive ရဲ့ US Edition ပထမဆုံး အယ်လ်ဘမ်... ကျောင်းမှာ Honor Roll ရလို့ အမေ ဝယ်ပေးတာ။ အခုထိ ရှိပါသေးတယ်။

ပထမဆုံးဖတ်ဖူးတဲ့ဝတ္တု
၄တန်းအရွယ်လောက်က ခိုးဖတ်ခဲ့ဖူးတဲ့ သိုင်းဝတ္ထု၊ အပြီးတော့ မဖတ်လိုက်ရပါဘူး... တစ်အုပ်လုံး ဆိုရင်တော့ ဂျူး ရဲ့ မြစ်တို့၏ မာယာ။ ကျွန်မ ရတန်း၊ ၈တန်း အရွယ်မှာ အမေရိကားက ပြန်သွားတဲ့ အစ်မကြီးက အမေ့ကို ပေးခဲ့တဲ့ စာအုပ် ကို ခိုးဖတ်တာ။ အဲ့ဒီတုန်းကတော့ သိပ်မခံစားတတ်သေးဘူးပေါ့နော်... ကြီးလာမှ ပြန်ဖတ်တော့မှ ခံစားတတ်တော့တာ။ ပထမဆုံး ၀ယ်ဖူးတဲ့ ၀တ္တုကတော့ မင်းလူ ရဲ့ ရီမောခြင်း လက်ရွေးစင်။ စာအုပ် အထူကြီးကိုမှ ၅၀၀ တည်းဆိုလို့ တန်တယ် ဆိုပြီး ဝယ်လိုက်တာ... တကယ်တမ်းကို တန်ပါတယ်။ အခုထိ အဲ့ဒီ စာအုပ်ကို ၅ကြိမ်အထက် ပြန်ဖတ်ပြီး ဖြစ်ပါတယ်။

ပထမဆုံးပေးဖူးတဲ့ ရည်းစားစာ
မှတ်မိတော့ဘူး... ဟိဟိ အလကားပြောတာ။ ရည်းစားစာတော့ လိုက်မပေးဖူးဘူးဂျ။ ရည်းစာစာလည်း လိုက်အပေးမခံရဖူးဘူး။ ရည်းစားစာလည်း မဖတ်ဖူးဘူး... အမငီး ၀မ်းနည်းစရာ ငါ့အဖြစ်အပျက်။ အဲ... ရည်းစားဆီကတော့ ဗယ်လင်တိုင်းကဒ်ရဖူးတယ်။ ရ တန်းတုန်းက တွဲဖူးတဲ့ ကောင်လေးပေါ့နော်.. သူပေးတာ.. အသည်းရောင် ချောကလက်ဗူးလည်း ပါတယ်။ အဲ... အဲ့ဒီအချိန်တုန်းက သူနဲ့ ပြတ်သွားပြီ... (သူက ကျွန်မကို သူကြိုက်နေတဲ့ ကောင်မလေးကို ဂျေဝင်စေချင်လို့ တွဲခဲ့တာလေ.. ဒေါန်းတို့များ အဲ့ဒီကတည်းက အချစ် ကံဆိုးခဲ့တာ... :P) ဒါဆို အဲ့ဒါ ရည်းစားဟုတ်တော့ဘူးပေါ့နော်... နောက်ထပ် တစ်ယောက်ဆီကလည်း ဗယ်လင်တိုင်းကဒ် ရတယ်။ I Love You ဆိုပြီး ရေးထားတာ... ကိုယ်က ရင်တွေ ခုန်သွားတာပေါ့နော်... နောက်တော့မှ မဟုတ်ဘူး.. အဲ့ဒီကဒ်က စျေးသက်သာပြီး လှလို့တဲ့... -__-

ပထမဆုံးကြိုက်တဲ့ကောင်လေး
၆တန်းနှစ်တုန်းက (အဲ့ဒီတုန်းက အတန်းကသာ ၆တန်း၊ အသက်က ၁၄ နှစ်လောက် ရှိနေပြီ။) အတန်းထဲက Brian ဆိုတဲ့ ကောင်လေးကို သဘောကျခဲ့မိတယ်။ ဒါပေမယ့် ဘာမှတော့ မလုပ်ဖြစ်ခဲ့ပါဘူး။ ဒီလိုပဲ သဘောကျတယ် ဆိုရုံပေါ့... သူက Black လူမျိုး၊ ဒါပေမယ့် အသားအရောင်က Milk Chocolate လို ခပ်ပြေပြေပဲ။ ချောတယ်ပေါ့နော်... ဒါပေမယ့် အဲ့ဒီတုန်းက လူက ကလေးသာသာ စိတ်ဆိုတော့ ချောလို့ သဘောကျတယ် ဆိုတာပဲ ရှိခဲ့ပါတယ်။

ပထမဆုံးရည်းစားထားတဲ့နှစ်
မမေလိုပဲ ကျွန်မလည်း ၂၀၀၈။ ဘယ်လောက်အထိ ခံမလဲတော့ မပြောတတ်သေးဘူးးးးး။ သူက ကျွန်မကို အရင်ကလို မချစ်တော့ဘူးလေ... :( :( :(

ပထမဆုံးအသည်းကွဲဖူးတာ
1997 အဲ့ဒီ အပေါ်မှာ ပြောထားဖူးတဲ့ ကျွန်မကို လှည့်စားတွဲသူ တစ်ယောက်ကြောင့်ပေါ့နော်။ သူ့ကို ချစ်ခဲ့တာတော့ မဟုတ်ပေမယ့် တော်တော်လေး စွဲလန်းခဲ့ပါတယ်။ ဆယ်ကျော်သက်အရွယ်ဆိုတော့လည်း သိတယ် မဟုတ်လား။ ကျွန်မ သူ့ကြောင့် စာသင်နှစ်ဝက်မှာတင် ရတန်းနှစ်ကို ကျော်ပြီး ၈ တန်းနှစ်ကို ပြောင်းခဲ့တဲ့အထိ effect ဖြစ်ခဲ့ပါတယ်။

ပထမဆုံးရေးဖူးတဲ့ကဗျာ

Roses are red,
Violets are blue
But in all of them, I love violets the most

Violets are blue
They're pretty too

There's one violet that I most love
I won't tell you that
It's the name of the teacher I adore

ဒီလိုလေး ခပ်ဆင်ဆင်ပဲ.. သိပ်တော့ မှတ်မိတော့ဘူး။ ၆တန်းနှစ်က Homeroom ဆရာမ Ms. Violet Lucas အတွက် ရေးခဲ့တာ။ (Dawn တို့များ teacher's pet လို့ အခေါ်ခံရတာ နည်းတောင် နည်းသေးတယ် :P)

ကျွန်မ ရေးခဲ့ဖူးတဲ့ ကဗျာလေး တစ်ပုဒ်ရှိတယ်။ Homeless တွေအကြောင်း ရေးထားတာ... ဆုတောင် ရလိုက်သေးတယ်။ ဒါပေမယ့် ပထမဆုံးလိုင်းလေးပဲ မှတ်မိတော့တယ်။

There's an old man sitting alone
Waiting with a cup and sucking an old bone

နောက်ပိုင်းတော့ ကဗျာတွေနဲ့ ဝေးကွာနေတာ ကြာခဲ့ပါပြီ။ ပြီးတော့ ကဗျာဉာဏ်လည်း သိပ်မရှိပါဘူး။

ပထမဆုံးရောက်ဖူးတဲ့နိုင်ငံ
အမေရိကား (ကြားက Paris မှာ transit လုပ်ရင်း လျှောက်လည်တာပါ တွက်မယ်ဆိုရင်တော့ Paris ပေါ့။ အဲ့ဒီတုန်းက ကျွန်မ ၅လသားပဲ ရှိသေးတာ။)

ပထမဆုံးတက်ခဲ့ဖူးတဲ့ဆေးရုံ
ဆေးရုံမတက်ဖူးသေးဘူး။

ကျွန်မ တစ်ခါမှ ဆေးလိပ် လည်း မသောက်ဖူးပါဘူး။ အရက် ကတော့ အဖေသောက်တဲ့ (ရေရောထားတဲ့) vodka ကို ရေမှတ်လို့ မော့သောက်လိုက်ပြီးမှ ပြန်ထွေးထုတ် လိုက်ဖူးတာကလွဲလို့ တစ်ခါမှ မသောက်ဖူးပါ။ ဝိုင်၊ ဘီယာ တွေလည်း မသောက်ဖူးပါဘူး။

ပထမဆုံးပေါက်ဖူးတဲ့ထီ
ကျွန်မက အဲ့ဒီလို ထီတွေဘာတွေနဲ့ အကျိုးမပေးဘူးထင်ပါတယ်။ တစ်ခါမှ မပေါက်ဖူးဘူး။ နောက်ပိုင်း ထိုးလည်း မထိုးတော့ဘူး။ :P အချောင်ရဖို့ ကိန်းမပါဘူးဆိုပြီး.... နှစ်လုံး၊ သုံးလုံးလည်း ၅၀ ဖိုး၊ ၁၀၀ ဖိုး ထိုးဖူးတယ်။ မပေါက်ဘူး။ မပေါက်တော့ မထိုးဘူး... အေးရော...

ပထမဆုံးဝင်ငွေရှာဖူးခြင်း
ဆယ်တုန်းအောင်ပြီးတော့ အဖေ့ရဲ့အသိ နိုင်ငံတကာ သတင်းတွေ ရေးတဲ့ ဂျာနယ်မှာ အင်္ဂလိပ် သတင်းစာ ဆောင်းပါးတွေ ဘာသာပြန်ပြီး ထည့်ဖူးပါတယ်။ အဲ့ဒီတုန်းက ကျွန်မနဲ့ ကျွန်မ ညီမပေါ့နော်... မဒီမေ နဲ့ မဒီဂျွန် ဆိုပြီး ကလောင် နာမည်လေးတွေနဲ့ပါ။ တစ်ပုဒ်ကို အဲ့ဒီခေတ်က ၃၀၀၀ ကျပ် ရပါတယ်။ (အဲ့ဒီတုန်းက ကျွန်မ အသက် ၁ရ နှစ်လောက်ပဲ ရှိဦးမယ် ထင်ပါတယ်။)

ပထမဆုံးအွန်လိုင်းမှာတွေ့ပြီး အပြင်မှာပါ တွေ့ဖူးခင်ဖူးတဲ့ သူငယ်ချင်း
ကို BH ပါ။ မြန်မာပြည်မှာ အမ်အိုင်စီတီ စထောင်ခါစက Bagan Chat ကို မြည်းစမ်းရင်း ကို Broken Hearted ခေါ် BH နဲ့ ခင်သွားတာပါ။ ပြီးတော့မှ ဖြစ်ချင်တော့ သူက ကိုယ့်ရဲ့အပေါ်ထပ်က ကုမ္ပဏီက ဖြစ်နေတယ်... ဟားဟား။ သူ စင်ကာပူထွက်သွားတော့ အဆက်အသွယ်ပြတ်သွားတော့ နည်းနည်း စိမ်းသွားပါတယ်။ နောက်တစ်ယောက်ကတော့ Ken ပါ။ သူနဲ့ကလည်း အဲ့ဒီ Bagan Net chat မှာ စသိတာပါ။ အဲ့ဒီတုန်းကတော့ ခပ်ဘဝင်မြင့်မြင့် ကောင်လေး ဆိုပြီး ထင်ခဲ့ဖူးပါတယ်။ နောက်တော့ ကျွန်မတို့တွေ တော်တော်ခင်သွားပါတယ်။ သူ့ကို ၂၀၀၆ခုနှစ်မှာမှ အပြင်မှာ ပထမဆုံးတွေ့ဖူးပါတယ်။ အခုတော့ သူက ကျွန်မရဲ့ လက်၅ချောင်းမပြည့်တဲ့ အခင်ဆုံး သူငယ်ချင်းတွေထဲက တစ်ယောက်ပေါ့။

ပထမဆုံးထိတွေ့ဖူးတဲ့အွန်လိုင်းအသိုင်းအဝိုင်း
Bagan Net Forum ပါပဲ။ ၂၀၀၁ခုနှစ်က မြရိပ်ညို ဟိုတယ်မှာလုပ်တဲ့ ပထမဆုံး ပုဂံနတ်ဖော်ရမ် မီတင်း (သူတို့ဘက်က officially လုပ်ပေးတဲ့ မီတင်း) မှာ မမ်ဘာတွေကို စတွေ့ခဲ့ဖူးပါတယ်။ ကိုနဗာနား၊ ကိုသူရ၊ ကို ကူးလ်၊ မပရစ်တီး ပရင့်ဆက်စ်၊ ဂျေအိုင်ဗင်၊ အေကေထက်... ဒီလောက်ပဲ မှတ်မိတော့တယ်။ အဲ့ဒီတုန်းက စတိတ်ရှိုးရှိတာတောင် သွားမကြည့်ဖြစ်ပါဘူး... မမ်ဘာတွေနဲ့ လေပေါနေလိုက်ကြတာ... :D

ပထမဆုံးဖတ်ဖူးတဲ့ဘလော့ဂ်
သိပ်တော့ မမှတ်မိတော့ဘူး။ ဟိုတစ်ယောက် ဖြစ်ဖို့များတယ် ;) သူက ပြောလို့ subscribe လုပ်ပြီး ဖတ်ဖြစ်တဲ့ ပထမဆုံး ဘလော့ဂ်ကတော့ Onigiriman ဘလော့ဂ်ပါ။ အိမ်သာတွေ အကြောင်း ဟာသနှောပြီးရေးထားတဲ့ ပို့စ်လေးပါ။ ကိုဘိွုင်းဇီလို အိမ်သာဋီကာတော့ မဟုတ်ပါဘူး။ :P

ပထမဆုံးရေးဖြစ်တဲ့ ဘလော့ဂ်ပို့စ်
ကျွန်မရဲ့ ပထမဆုံး ဘလော့ဂ်အိမ်လေးဖြစ်တဲ့ Tripod မှာ ရေးခဲ့တဲ့ My First Entry ဆိုတဲ့ ပို့စ်လေးပါ။ (main page က link တော်တော်များများက သေနေပါပြီ။)

ပထမဆုံးဘလော့ဂ်ဂါသူငယ်ချင်း
ဟိုတစ်ယောက် :D

----

အမလေး... ပြီးသွားပြီ... လက်တွေလည်းညောင်း၊ ခေါင်းတောင် ကိုက်သွားတယ်။ :P (ဒိန်ချဉ်သောက် နေလို့လား မသိ :P) ဘယ်သူမှတော့ မ tag တော့ပါဘူး။ ကိုယ့်ကိုမှ ဘယ်သူမှ လာ မ tag ပဲ ကိုယ့်ဘာကိုယ် ရေးချင်လို့ရေးတဲ့ဟာနော်။

----

အခုနားထောင်နေတဲ့ သီချင်း - ဗစ်တာခင်ညို + မဒီ - လူနှစ်ယောက်ရဲ့မြစ်

အခုတစ်လော အဲ့ဒီ ဗယ်လင်တိုင်းအခွေ ၃ ခွေလုံး ဒေါင်းလုပ်ချပြီး နားထောင်ဖြစ်နေတယ်။