ဒီနေ့ ကျွန်မ နေ သိပ် မကောင်းဘူး။ နှာတွေလည်း စီး၊ ခေါင်းတွေလည်း ကိုက်၊ လည်ချောင်းတွေလည်းနာ၊ လူလည်း သိပ်မလှုပ်ချင်ဘူး။ အမှန်တော့ အိမ်မှာပဲ နေပြီး နားချင်တာ... ဒါပေမယ့် အလုပ်က ခွင့်မယူချင်တာနဲ့ ရုံးပဲ လာခဲ့လိုက်တယ်။ Employee of the Month များ ရမလား လို့ပါ... :P
ဒီနေ့တော့ အရင် စီးနေကျ ၁၀၈ ကို တိုးမစီးချင်တာနဲ့ ပါရမီ အဓိပတိ အဲကွန်း ကားကြီးပဲ စီးလိုက်ပါတယ်။ ဒါပေမယ့် မှားသွားတယ်... ကိုယ်က အိမ်ကထွက်လာတာမှ ရး၄၅ ၊ ရုံးကို ၈း၃၀ အတိ ရောက်ရမှာ... ဒါကို လျှာရှည်ပြီး အဓိပတိ သွားစီးတယ်။ လမ်း ၃၀ ရောက်တယ်ဆိုလို့ တက်လိုက်တာ အပေါ်လမ်း မဟုတ်ပဲ အောက်လမ်း ကြိး ဖြစ်နေတယ်။ အဲ့ဒါနဲ့ သိမ်ကြီးစျေး အထိပဲ စီးလိုက်ပြီး အဲ့ဒီကနေ ရုံးကို လမ်း ပြန်လျှောက်ရ ပါတယ်။ ဒါနဲ့ ရုံး နောက်ကျရော...
ရုံးရောက်တော့ ၉းဝ၀ ထိုးခါနီးနေပြီ။ ဓာတ်လှေကား နံပါတ် (၂) ကို ပဲ ဖွင့်ထားတယ်။ နံပါတ် (၁) က အန်ဒါး မိန်းတိန်းနန့်(စ်) တဲ့... အကြောင်းအရင်းကတော့ ကိုယ်တွေ့ပါ...
မနေ့က ညနေ ရုံးက ပြန်တော့ ကျွန်မ နံပါတ် (၁) ဓာတ်လှေကားကို စီးပါတယ်။ ကျန်တဲ့ လူတွေကတော့ သူတို့ အထပ် အသီးသီးမှာ ဆင်းသွားကြတယ်။ အလွှာ (၁) မှာ လူတစ်ယောက် ဆင်းသွားပြီး အဲ့ဒီ ကနေ မြေညီထပ် ကို ဆင်းတဲ့အခါမှာ ဓာတ်လှေကားက ဒုံးကနဲ အောက်ကို ချက်ချင်း ပြုတ်ကျသွား ပါတယ်။ ဓာတ်လှေကားထဲမှာ ကျွန်မ တစ်ယောက်တည်း ရှိပါတယ်။ တံခါးဖွင့်တဲ့ ခလုတ်ကို နှိပ်တော့လည်း ဘာမှ မလာပါဘူး။ အပြင်မှာ လူအသံတွေ ကြားနေရတော့ တော်သေးတယ်။ “ဓာတ်လှေကားထဲမှာ လူတစ်ယောက် ရှိတယ်... ကောင်မလေး တစ်ယောက်” ဆိုတဲ့ အသံတွေ ကြားနေရတယ်။ “ မကြောက်နဲ့.. အခုချက်ချင်း ဖွင့်ပေးမယ်” လို့လည်း ပြောကြပါတယ်။ နောက်တော့ ဓာတ်လှေကားထဲကို ဖုန်းလာတော့ ကျွန်မ ကိုင်လိုက်ပါတယ်။ “ မကြောက်နဲ့နော်... ခဏနေ ဖွင့်ပေးမယ်” ဆိုပြီး ပြောပါတယ်။ နောက်တော့ သော့သံ ကြားရပြီး ဓာတ်လှေကား တံခါး ပွင့်လာပါတယ်။ ဓာတ်လှေကား ကြမ်းပြင်က အောက်မှာ... မြေညီထပ် ကြမ်းပြင်က အပေါ်မှာ ဖြစ်နေတယ်။ Security က အကိုကြီးက လက်ကမ်းပေးတော့ ထမင်းချိုင့်အိတ်ကို သူ့ကို လှမ်းပေးပြီး မနည်း ကုန်းတက်ရပါတယ်။ ထမီ စကတ် ၀တ်ထားတော့ ဒူးတွေ ပေါင်တွေ ပေါ်ကုန်လားလည်း မရှက်နိုင်တော့ပါဘူး။
Security ရဲမကြီးက “တော်တော်ကြောက်သွားလား” တဲ့... “ဒီလိုမျိုး ခဏ ခဏ ဖြစ်တတ်တယ်... ဒါပေမယ့် မကြောက်ပါနဲ့” တဲ့... ကြောက်တာပေါ့.... ဒါပေမယ့် တော်သေးတယ်... ကိုးထပ်ကနေ ပြုတ်မကျတာပဲ ကံကောင်းတယ် လို့ ပြောရမယ်။ ဘုရား ဘုရား... မသေကောင်း မပျောက်ကောင်း... ရင်တော်တော် တုန်သွားတယ်။ ကျွန်မ မသေချင်သေးဘူး အမေ လို့လည်း စိတ်ထဲမှာ ပြောလိုက်မိသေးတယ်။
စိတ်ထဲမှာ တွေးလိုက်မိသေးတယ်။ ကိုးထပ်ကနေ ပြုတ်ကျခဲ့ရင် ကိုယ့်ရဲ့ လှတပတ ခန္ဓာကိုယ်လေး ဘယ်လိုများ ဖြစ်မလဲ လို့... ကန်စုတ်ကတော့ ပြောတယ်... "You'll become a flat pancake" တဲ့... Eeekkkkk!
ဒီနေ့တော့ အရင် စီးနေကျ ၁၀၈ ကို တိုးမစီးချင်တာနဲ့ ပါရမီ အဓိပတိ အဲကွန်း ကားကြီးပဲ စီးလိုက်ပါတယ်။ ဒါပေမယ့် မှားသွားတယ်... ကိုယ်က အိမ်ကထွက်လာတာမှ ရး၄၅ ၊ ရုံးကို ၈း၃၀ အတိ ရောက်ရမှာ... ဒါကို လျှာရှည်ပြီး အဓိပတိ သွားစီးတယ်။ လမ်း ၃၀ ရောက်တယ်ဆိုလို့ တက်လိုက်တာ အပေါ်လမ်း မဟုတ်ပဲ အောက်လမ်း ကြိး ဖြစ်နေတယ်။ အဲ့ဒါနဲ့ သိမ်ကြီးစျေး အထိပဲ စီးလိုက်ပြီး အဲ့ဒီကနေ ရုံးကို လမ်း ပြန်လျှောက်ရ ပါတယ်။ ဒါနဲ့ ရုံး နောက်ကျရော...
ရုံးရောက်တော့ ၉းဝ၀ ထိုးခါနီးနေပြီ။ ဓာတ်လှေကား နံပါတ် (၂) ကို ပဲ ဖွင့်ထားတယ်။ နံပါတ် (၁) က အန်ဒါး မိန်းတိန်းနန့်(စ်) တဲ့... အကြောင်းအရင်းကတော့ ကိုယ်တွေ့ပါ...
မနေ့က ညနေ ရုံးက ပြန်တော့ ကျွန်မ နံပါတ် (၁) ဓာတ်လှေကားကို စီးပါတယ်။ ကျန်တဲ့ လူတွေကတော့ သူတို့ အထပ် အသီးသီးမှာ ဆင်းသွားကြတယ်။ အလွှာ (၁) မှာ လူတစ်ယောက် ဆင်းသွားပြီး အဲ့ဒီ ကနေ မြေညီထပ် ကို ဆင်းတဲ့အခါမှာ ဓာတ်လှေကားက ဒုံးကနဲ အောက်ကို ချက်ချင်း ပြုတ်ကျသွား ပါတယ်။ ဓာတ်လှေကားထဲမှာ ကျွန်မ တစ်ယောက်တည်း ရှိပါတယ်။ တံခါးဖွင့်တဲ့ ခလုတ်ကို နှိပ်တော့လည်း ဘာမှ မလာပါဘူး။ အပြင်မှာ လူအသံတွေ ကြားနေရတော့ တော်သေးတယ်။ “ဓာတ်လှေကားထဲမှာ လူတစ်ယောက် ရှိတယ်... ကောင်မလေး တစ်ယောက်” ဆိုတဲ့ အသံတွေ ကြားနေရတယ်။ “ မကြောက်နဲ့.. အခုချက်ချင်း ဖွင့်ပေးမယ်” လို့လည်း ပြောကြပါတယ်။ နောက်တော့ ဓာတ်လှေကားထဲကို ဖုန်းလာတော့ ကျွန်မ ကိုင်လိုက်ပါတယ်။ “ မကြောက်နဲ့နော်... ခဏနေ ဖွင့်ပေးမယ်” ဆိုပြီး ပြောပါတယ်။ နောက်တော့ သော့သံ ကြားရပြီး ဓာတ်လှေကား တံခါး ပွင့်လာပါတယ်။ ဓာတ်လှေကား ကြမ်းပြင်က အောက်မှာ... မြေညီထပ် ကြမ်းပြင်က အပေါ်မှာ ဖြစ်နေတယ်။ Security က အကိုကြီးက လက်ကမ်းပေးတော့ ထမင်းချိုင့်အိတ်ကို သူ့ကို လှမ်းပေးပြီး မနည်း ကုန်းတက်ရပါတယ်။ ထမီ စကတ် ၀တ်ထားတော့ ဒူးတွေ ပေါင်တွေ ပေါ်ကုန်လားလည်း မရှက်နိုင်တော့ပါဘူး။
Security ရဲမကြီးက “တော်တော်ကြောက်သွားလား” တဲ့... “ဒီလိုမျိုး ခဏ ခဏ ဖြစ်တတ်တယ်... ဒါပေမယ့် မကြောက်ပါနဲ့” တဲ့... ကြောက်တာပေါ့.... ဒါပေမယ့် တော်သေးတယ်... ကိုးထပ်ကနေ ပြုတ်မကျတာပဲ ကံကောင်းတယ် လို့ ပြောရမယ်။ ဘုရား ဘုရား... မသေကောင်း မပျောက်ကောင်း... ရင်တော်တော် တုန်သွားတယ်။ ကျွန်မ မသေချင်သေးဘူး အမေ လို့လည်း စိတ်ထဲမှာ ပြောလိုက်မိသေးတယ်။
စိတ်ထဲမှာ တွေးလိုက်မိသေးတယ်။ ကိုးထပ်ကနေ ပြုတ်ကျခဲ့ရင် ကိုယ့်ရဲ့ လှတပတ ခန္ဓာကိုယ်လေး ဘယ်လိုများ ဖြစ်မလဲ လို့... ကန်စုတ်ကတော့ ပြောတယ်... "You'll become a flat pancake" တဲ့... Eeekkkkk!
No comments:
Post a Comment