Nov 27, 2007

ကျွန်မနဲ့ဟယ်ရီပေါ်တာ

0 comments

ကျွန်မက ဟယ်ရီပေါ်တာ ကို ရှာဖွေ့တွေ့ရှိတာ နောက်ကျပါတယ်။ ကျွန်မ ညီမ ကွန်ပြူတာပေါ်မှာ အီးဘွတ်(ခ်)ကို အသည်းအသန် ဖတ်နေတုန်းကတောင် ကျွန်မ ဘာမှ မဖြစ်ခဲ့ဘူး။ ရုပ်ရှင်ကို အရင် ကြည့်ဖူးတာပါ။ နောက် အတော်ကြာမှ စာအုပ်တွေ စဖတ်ဖြစ်တယ်။ ဖတ်ဖြစ်တော့လည်း..... အင်း... စွဲတော့တာပေါ့... :D

ကျွန်မှာ Harry Potter & The Philosopher Stone နဲ့ Harry Potter & The Prisoner of Azkhaban နှစ်အုပ် ရှိပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ဒီစာအုပ်တွေက reprint တွေပါ။ မြန်မာပြည်မှာ နေရတော့ ထုံးစံအတိုင်း ခိုးကူး၊ reprint နဲ့ပဲ နှစ်ပါးသွားနေရတာပေါ့။ အိမ်မှာ ရှိတဲ့ ဒီစာအုပ်တွေကို ခဏ ခဏ ပြန်ဖတ်လွန်းလို့ အမေက အလွတ်ကျက်နေတာလားလို့တောင် ပြောတဲ့အထိပဲ။ Ice Youth ကနေ တခြား စာအုပ်တွေ ငှားဖတ်ဖြစ်တယ်။ Ko Kalvin ဆီက Half-Blood Prince ယူ ဖတ်ဖြစ်တယ်။ Ma Red Rose ဆီက The Order of Phoenix ကို တစ်လ ကိုးသီတင်း ယူထားပြီး ၃ခေါက်လား မသိ.. ဖတ်ဖြစ်တယ်။ ဖတ်လေ ကြိုက်လေပဲ။ ထပ်ထပ်ဖတ်တော့ အရင်က miss ဖြစ်ခဲ့တာလေးတွေ ပြန်ပြီး ချိတ်ဆက်မိတယ်။ (ဟယ်ရီပေါ်တာ ဇာတ်လမ်းတွဲက တစ်ခုနဲ့ တစ်ခု အချိတ်အဆက်မိမိ ရေးဖွဲ့ထားတာ ကိုး.. ဥပမာ - ပထမ ပိုင်း စာအုပ်မှာ Azkhaban အကြောင်း အရိပ်အမြွတ်ရေးထားတယ်.. နောက် စာအုပ်မှာမှ ပိုပြီး detail တွေ ပိုလာတယ်... Dementor တွေ အကြောင်း၊ Demontor's Kiss အကြောင်း စသဖြင့်ပေါ့) အခုတော့ ကျွန်မကို ဟယ်ရီပေါ်တာ အကြောင်း ထုံးလိုမြွှေပီး ရေလိုနှောက် အောင် နောကျေနေပြီ ဆိုပြီး တစ်ချို့ တွေက ပြောကြပါတယ်။ hehe

Half-Blood Prince စထွက်တုန်းကတော့ ကျွန်မ မကြိုက်သေးတာ မှတ်မိတယ်။ ဒါပေမယ့် နောက်မှ ဖတ်မိပြီး စွဲသွားတော့... နောက်ဆုံးစာအုပ် Harry Potter & The Deadly Hallows ထွက်ဖို့ ရက်တွေကို ရေတွက်နေကြတဲ့ သူတွေထဲမှာ ကျွန်မလည်း ပါ၀င်လာ ပါတယ်။ စာအုပ်ထွက်တော့လည်း ကျွန်မ က မဝယ်နိုင်ပါဘူး... ဒါကြောင့် အီးဘွတ်(ခ်) အနေနဲ့ပဲ ဖတ်ဖြစ်ပါတယ်။ ဖတ်ပြီးပြီးချင်း ရင်ထဲမှာ ဟာတာတာ ဖြစ်သွားတယ်။ No more anticipation ဆိုပြီး ၀မ်းနည်းသွားတယ်။ ဒါပေမယ့် happy-ending မှ happy-ending ဆိုတဲ့ ကျွန်မအတွက် ၀မ်းသာစရာလေးတွေနဲ့ ဇာတ်သိမ်းထားပါတယ်။

ဟယ်ရီပေါ်တာ ထဲမှာ ကျွန်မအကြိုက်ဆုံး character က ဟယ်ရီပေါ်တာ ပဲ။ အစကတော့ ကျွန်မက မိန်းကလေးဆိုတော့ ဟာမိုင်အိုနီ (အရင်တုန်းက ဟာမီအိုနီ လို့ပဲ ထင်ထားတာ) ကို သဘောကျမိတယ်... ဒါပေမယ့် နောက်ပိုင်းမှာတော့ ဟယ်ရီ ကို ပို သဘောကျသွားတယ်။ ဘာကြောင့်လဲ ဆိုတော့ ဟယ်ရီက လူသားဆန်တယ်။ တစ်ခါတစ်လေ reckless ဖြစ်တယ်။ ဒေါသကြီးတယ်။ ဟာမိုင်အိုနီ လို by-the-book လူမျိုး မဟုတ်ဘူး။ စည်းကမ်းတွေကို ချိုးဖောက်ဖို့ ၀န်မလေးဘူး။ ဒါပေမယ့် ရန်သူဖြစ်ပေမယ့် Malfoy ကို ကယ်တင်တယ်။ တစ်ခါတစ်လေ သူ့ကိုယ်သူ ယုံကြည်မှု မရှိဘူး။ သူ့မှာ အားနည်းချက်တွေ ရှိတယ်။ ဒါပေမယ့် ဒီ အားနည်းချက်တွေကို တွန်းလှန်ပြီး နောက်ဆုံးမှာ prevail လုပ်နိုင်တယ်... ဒါကို အကြိုက်ဆုံးပဲ။

Deadly Hallows စာအုပ်ရဲ့ The Forest Again အခန်း မှာ ဆိုရင် ကျွန်မ စိတ်ထဲမှာ ဟယ်ရီ ဟာ အရဲရင့်ဆုံး သူရဲကောင်း တစ်ယောက်ပါ။ သူ့ကိုယ်သူ သေလူ လို့ သတ်မှတ်ပြီး ကိုယ့်ရဲ့ ချစ်သူ၊ သူငယ်ချင်း တွေအတွက် သေရင် သေပါစေ ဆိုပြီး Voldemort ဆီကို သွားခဲ့တယ်။ ဘယ်လောက် ရဲရင့်သလဲ... သာမန်လူတစ်ယောက် မလုပ်နိုင်တဲ့ ကိစ္စပါ။ ကျွန်မ တောင် သူ့နေရာမှာဆိုရင် ဒီလို မလုပ်နိုင်ပါဘူး။ ဒီလို ကိုယ့်အသက်ကို ပဓာန မထားပဲ အများအကျိုး သယ်ပိုးတဲ့ သူရဲကောင်း တစ်ယောက်ဖြစ်ချင်ပါတယ်။

ဒါကတော့ ဟယ်ရီပေါ်တာ နဲ့ ပတ်သက်ပြီး ခံစားမိတာလေးတွေပါ။ ကျွန်မ J.K. Rowling ပေါ် အကြွေးကျန်နေပါတယ်။ ဘာကြောင့်လဲ ဆိုတော့ သူ့စာအုပ်တွေကို ၀ယ်မဖတ်ရသေးဘူးလေ။ ကျွန်မ ၀ယ်ဖို့ စီစဉ်ထားပါတယ်။ ကျွန်မမှာ တစ်နေ့ မိသားစုလေးရှိလာရင် ကျွန်မ ကလေးတွေ ဖတ်ဖို့ ကျွန်မ the whole set ကို collect လုပ်ရဦးမယ်။ ;-)

Nov 14, 2007

ကိုယ်ပြန်လာပြီ

0 comments

ကျွန်မရဲ့ ဘလော့ဂ် လေးက ပုန်းနေရတာ ကြာတော့ ပျင်းလာပြီတဲ့.. အဲ့ဒါနဲ့ ကျွန်မ အခု ဖွက်ထားရာကနေ ပြန်ထုတ်လိုက်ပါပြီ။

အခု တစ်လော ကျွန်မရဲ့ ဘဝမှာ ဘာတွေ ပိုထူးသွားလဲဆိုတော့ .. ကျွန်မ ဆံပင်ဖြောင့်လိုက်လို့ ပိုချောသွားတယ်... ဒါပဲ ထူးတယ်။ :P

Lunch-time Talk

0 comments

ခုနက ထမင်းစားရင်း ရုံးက သူငယ်ချင်းနဲ့ စကားတွေ ထိုင်ပြောနေတာ... သူက နင် ငွေစုထားတာ ဘယ်လောက် ရှိပြီလဲ တဲ့.. ဒီလောက် ရှိပြီလို့ ပြောလိုက်တော့.. အင်း ငါကတော့ တစ်ပြားမှ မစုနိုင်သေးဘူး တဲ့။ နင်ကတော့ ဘာပူစရာ ရှိလဲ.. ယောကျာ်းတစ်ယောက် ကောက်ယူလိုက်ရင် ပြီးတာပဲ.. ငါကတော့ အခု ပုံအတိုင်း ဆိုရင် ဘယ်လို မိန်းမ ယူပြီး ကျွေးမွေးနိုင်မလဲ တဲ့... ကျွန်မလည်း စိတ်တိုသွားပြီး.. အောင်မာ ငါက ယောကျ်ား လုပ်စာ ထိုင်စားမယ့် မိန်းမ မျိုး မဟုတ်ဘူး... ငါ့ဘာသာ ငါ ရှာစားမယ့်သူဟ.. ဒါမှမဟုတ် ငါက ရှာကျွေးမှာ လို့ ပြန်ပြောလိုက် ပါတယ်။

ကျွန်မ ဘယ်တုန်းကမှ ကိုယ့်မှာ အဆင်မပြေလို့ ချမ်းသာတဲ့သူ တစ်ယောက် ကောက်ယူလိုက်မယ် ဆိုတဲ့ စိတ်ကူးမျိုး တစ်ခါမှ မတွေးခဲ့ဖူးဘူး။ ကိုယ့်ဘာသာကိုယ် ရှာမယ်ဆိုတဲ့ စိတ်ပဲ ရှိတယ်။ တကယ်လို့ ယောကျာ်း ယူခဲ့ရင်တောင် ဘယ်တော့မှ ယောကျာ်း လုပ်စာ ထိုင်မစားဘူး။ ကျွန်မကို အိမ်မှာ နေခိုင်းလည်း ရမှာ မဟုတ်ဘူး။ ကျွန်မက ကျွန်မ ဘာသာ အလုပ်လုပ်နေရမှ ကျေနပ်တဲ့ သူမျိုး။ အိမ်မှာပဲ နေပြီး ထမင်းချက်ခိုင်းလို့တော့ မရဘူး။ ကျွန်မ ဘယ်သူ့အပေါ်မှာမှ ငွေရေးကြေးရေး မရ မမှီခိုချင်ဘူး။ (အင်း ကျွန်မတော့ မုန်ဆီကြော်က ဘယ်နေမှန်းမသိ၊ နှုတ်ခမ်းနာ နဲ့ တည့်မလား စိုးရိမ်နေမိပြီ :P)

ပြောတာ ပြောတာပါ... လတ်တလော ရည်းစားလည်း မရှိဘူး... (No.. I don't accept application :P) လက်ထပ်ဖို့ဆိုတာ ဝေးမှဝေး... အခုအချိန်မှာ single life ကို enjoy လုပ်နေပါတယ်။ ကျွန်မ ဖြစ်ချင်တာလေးတွေ၊ လုပ်ချင်တာလေးတွေ ရှိသေးတယ်။ ဘာတွေလဲ ဆိုတာတော့ မပြောသေးဘူး။ ဖြစ်လာခါနီးမှပဲ ပြောတော့မယ်။ ပြောပြီးမှ မဖြစ်လာတာတွေ များလွန်းလို့ပါ။ ကိုယ်က ဖြစ်လာမယ်ထင်ပြီး ဘာလုပ်မယ်၊ ညာလုပ်မယ် ပြောပြီး မဖြစ်လာတော့ ကိုယ့်ဘာသာကိုယ် ရှက်မိတာလည်း များလြှပီ။ ဒါကြောင့် အခုနောက်ပိုင်း ဘာအကြံအစည်ကိုမှ ဘယ်သူမှ မပြောတော့ဘူး။ တကယ် ဖြစ်လာမှပဲ ပြောတော့မယ်။