Jan 30, 2009

စဉ်းစားမိခြင်းများ (၁)

0 comments

ကျွန်မ ဘာလို့ ဒီမှာ ဘလော့ဂ် ရေးပါလိမ့်လို့ စဉ်းစားနေတာ.. ကျွန်မ ဒီဘလော့ဂ်ကို publicize သိပ်မလုပ်ဖြစ်ဘူး.. ဒါပေမယ့် အတင်းကြီး တော့ပ်စီးကရက်ဆိုပြီး ဖွက်ထားတာလည်း မရှိပါဘူး။ (ခဏတော့ ဖွက်လိုက်မိတယ်.. အဲ့ဒီတုန်းက အသီးကွဲ အဲလေ.. အသည်းကွဲ ဝေဒနာ တော်တော်ခံစားနေရလို့ .. ကိုယ် ရေးထားတာတွေ ဖတ်ပြီး ရှက်တာလည်း ပါတာပေါ့:P) အဓိကကတော့ မြန်မာလိုလေး ရေးချင်စိတ်လေးရှိလာရင် ရေးခွင့်ရတယ်.. ပြီးတော့ ကိုယ့်ရဲ့ ဒိုင်ယာရီသဘောမျိုး စိတ်ထဲမှာ ခံစားနေရတာလေးတွေ ချရေးခွင့်ရှိတယ်။ လူတွေ သောင်းချီပြီး လာမဖတ်လည်း ရပါတယ်... ဖတ်တဲ့လူ လုံးဝ မရှိလည်း ရပါတယ်ဆိုပြီး လုပ်ဖြစ်တယ်။

အစကတော့ ဒီဒိုင်ယာရီလေးကို လူမသိစေချင်ဘူး.. လူမသိစေချင်ရင် အင်တာနက်မှာ မရေးနဲ့ပေါ့လို့လည်း ပြောနိုင်တာပေါ့နော်.. ဒါပေမယ့် တစ်ချို့ သူငယ်ချင်းတွေကိုလည်း ဖတ်စေချင်တယ်။ နောက်တစ်ခုက ရှက်တာလည်း ပါတာပေါ့.. ကိုယ်က ယောကျာ်းလေးတစ်ယောက်ကို အတင်းကြီး လိုက်ကြိုက်နေခဲ့တာကိုး.. မြန်မာ မိန်းကလေးဆိုတာ အဲ့ဒါမျိုး မလုပ်သင့်ဘူးဆိုတဲ့ စိတ်ကလည်း ရှိပါလျက်နဲ့ ကိုယ့်စိတ်ကိုယ် အလိုလိုက်၊ ကိုယ့်နှလုံးသားကို အလိုလိုက်ပြီး စိတ်ကလည်း ခပ်မြန်မြန်နဲ့ လုပ်ချင်တာတွေ ဇွတ်လုပ်ခဲ့တာကလား.. (နောင်တလား.. သိပ်မရဘူး.. :P) ပြီးတော့ ဒီလို ချရေးလိုက်တာ စိတ်ထဲမှာ ခံစားနေရတာတွေ နည်းနည်းသက်သာသလို ခံစားရတာလဲ ပါတယ်။

အခုနောက်ပိုင်းတော့ အဲ့ဒီလို မဖြစ်တော့ပါဘူး။ ဘယ်သူတွေ ကိုယ့်ကို ဘယ်လို judge လုပ်လုပ် ဂရုမစိုက်ဘူးလို့ စိတ်ထားလိုက်တယ်။ ဒီဘလော့ဂ်ကို လူသိရှင်ကြား ကြေငြာဖို့တော့ လုံးဝ စိတ်ကူးမရှိသေးဘူး။ စိုးမြတ်သူဇာ ဝတ္ထုထဲမှာ ပါတဲ့ စာသားလေးတစ်ခု ရှိတယ်.. ဘာတဲ့.. လူသိရှင်ကြား ချစ်တာထက် လူမသိ သူမသိ ချစ်နေရတဲ့အချစ်က ပိုပြီး မြင့်မြတ်ပါတယ် ဆိုလား.. အယ်.. ဘာမှလဲ မဆိုင်ဘူးနော်.. :D

နောက်တစ်ခု ရှိသေးတယ်.. ကိုယ်ပေါတာ လူသိမှာကြောက်တာလည်း ပါတာပေါ့နော်.. ခွိခွိ.. လူသိရှင်ကြား မပေါရဲသေးဘူး.. :P

အမြဲတမ်းလည်း ဒီမှာ update လည်း မလုပ်ဖြစ်ပါဘူး။ ဟိုဘက်က အင်္ဂလိပ်ဘလော့ဂ်ကိုတောင် အနိုင်နိုင်.. ဒါပေမယ့် အရင်နှစ်ကထက်စာရင် ဒီနှစ်ထဲမှာ ဘလော့ဂ် ပိုရေးမယ်လို့ New Year Resolution လေး ချထားလေတော့ ပို့စ်တွေ များများရေးဖြစ်ဖို့ ကြိုးစားဦးမှာပါ။ ရေးချင်တာလေးတွေလည်း ရှိပါရဲ့... procrastinate လုပ်နေတာနဲ့ ခြေဦးမလှည့်ဖြစ်ဘူး.. :D

အခု Keahwai ရဲ့ သီချင်း Fallin ဆိုတဲ့ သီချင်းလေးကို နားထောင်ပြီး သူ့အကြောင်း တွေးမိနေတယ်။ သူ နဲ့ စစချင်း သိကြတုန်းက ဒီသီချင်းလေးကို သူ့ကို ရှယ်ယာလုပ်ပေးဖူးတာ သတိရတယ်.. သူ ဒီသီချင်းလေးကို အရမ်းကြိုက်တယ်လို့ ပြောဖူးတာလည်း မှတ်မိတယ်.. :)

I wanna tell you baby
That you're the one that I'm thinking of
But your heart is still with her
And I think she's the one that you love
I only want you happy
Even if it's not with me
Maybe one day
You'll open up your eyes and you'll see

သူ့ကို သတိရနေမိတယ်... သတိရတယ်ဆိုတာ အခု ရိုးရိုးသားသား သတိရတာပါ.. အွန်လိုင်းမှာလည်း မတွေ့တာ ဒီတစ်ပတ်လုံးနီးပါးပဲ။ စိတ်ထဲမှာ ကိုယ်များ တစ်ခုခု အမှားပြောလိုက်မိသလားလို့လည်း စိတ်ပူနေမိတယ်။ မဟုတ်လောက်ပါဘူး.. သူက အဲ့ဒီလိုမျိုး ကိုယ်က သူ စိတ်ဆိုးစရာ တစ်ခုခုပြောလိုက်မိလည်း ကိုယ့်ကို စကားပြန်မပြောနိုင်လောက်အောင်ဖြစ်ပြီး ကိုယ်စကားသွားပြောရင်လည်း ignore လုပ်တတ်တဲ့ ယောကျာ်းမျိုး မဟုတ်ပါဘူး။

Jan 20, 2009

၂၀၀၉ အား ကြိုဆိုခြင်း

0 comments

၂၀၀၉ ရေ.. ကြိုဆိုပါတယ်နော်..

ဒီနှစ်ကော ကျွန်မအတွက် ဘာ အစီအစဉ်တွေ ရှိသလဲ။ ၂၀၀၉ မှာ ချစ်သူအသစ် ရဦးမလား.. (အဲ့ဒါ အရေးကြီးဆုံးပဲလေ) :P အလုပ်က လူလျှော့တဲ့အထဲ ပါမလား.. (မပါလောက်ဘူး ထင်တာပဲ).. လခကော တိုးမလားဟင်။

၂၀၀၉ အစမှာ ချစ်သူနဲ့ ပျော်ရွှင်ရလိမ့်မယ်လို့ ထင်ခဲ့ပေမယ့် ကျွန်မ မှားသွားတယ်ပေါ့နော်။ ရပါတယ်.. ထားပါတော့.. ကျွန်မမှ သူ့ကို တကယ်မချစ်တာ.. အစကတော့ ချစ်တယ်လို့ ထင်ခဲ့မိတယ်.. တဖြေးဖြေး အဆင်မပြေတာတွေ များလာတဲ့အချိန်ကျတော့ ကျွန်မရဲ့ စိတ်တွေ မွန်းကြပ်လာတယ်.. ပြီးတော့ ကျွန်မလိုချင်တဲ့ ကြင်နာမှု၊ ယုယမှု၊ commitment... ဒါတွေကို သူမပေးနိုင်ခဲ့ဘူး။ ကျွန်မ လောဘကြီးလွန်း နေခဲ့တာလည်း ဖြစ်မှာပေါ့.. ဒါကြောင့်ပဲ ကျွန်မတို့ နှစ်ယောက်ရဲ့ ဇာတ်လမ်း ပြီးသွားခဲ့ပါတယ်။ ကျွန်မ ဝမ်းနည်းပါတယ်.. ကျွန်မ ဒီ relationship ကို work လုပ်ဖို့ တော်တော်လေး ကြိုးပမ်းခဲ့ပေမယ့် အရာမထင်ခဲ့ဘူးလေ.. ဒီအတွက် ကျွန်မ ဝမ်းနည်းမိပါတယ်။

နောက်တစ်ခုက ကျွန်မ ဘယ်သူ့ကို ချစ်တယ်ဆိုတာ ကိုယ်တိုင် သေချာသိလိုက်ရတယ်.. သူ့ကို မပိုင်ဆိုင်နိုင် ပေမယ့်လည်း ဒီအတိုင်း ချစ်နေခွင့်ရတာလည်း ဆုလာဘ် တစ်ခုပဲဆိုတာ သိလိုက်ရတယ်။ သူ ကိုယ့်ကို ပြန်မချစ်ဘူး ဆိုတာလည်း သိပါတယ်.. ဒါပေမယ့် သူငယ်ချင်းအနေနဲ့ သူ့ဘေးမှာရှိရင်း သူလိုအပ်ချိန်မှာ အဆင်သင့်ရှိနေမယ့် သူငယ်ချင်း တစ်ယောက် အဖြစ် ရှိနေချင်တယ်... ဒါဆိုရင် ကျွန်မ စိတ်ကူးယဉ်ဆန်လွန်း နေမလား မသိဘူး။ အခု လောလောဆယ်တော့ ဒီနေရာလေးကို နှစ်ချိုက်နေမိတယ်... တစ်ခါတစ်လေတော့လည်း ဘယ်တော့မှ မပိုင်ဆိုင်နိုင်သော အရာတစ်ခုကို တပ်မက်နေတာ သဘာဝမကျဘူးလို့ ခံစားမိပါရဲ့.. ပြီးတော့ ဘယ်အချိန်မှာ ကျွန်မ ကို တကယ်ချစ်တဲ့သူကို ပြန်ချစ်မိသွားမလဲဆိုတာ ကျွန်မ မပြောနိုင်ဘူး ဖြစ်နေတယ်... ဒီတော့ သူ့အတွက် ထာဝရ ရှင်သန်နေမယ့်အချစ် ဘာညာဆိုပြီး ကြုံးဝါးမနေတော့ပါဘူး.. တော်ကြာ လေလုံးထွားထားတာ ရှက်စရာတွေ ဖြစ်နေဦးမယ်။

၂၀၀၉ ရဲ့ ပထမဦးဆုံးနေ့ရက်မှာ ကျွန်မ မန္တလေးမှာ ရှိနေခဲ့တယ်။ ကျွန်မ သူ့ကို သတိရမိတာက လွဲပြီး ကျွန်မ ပျော်နေခဲ့ပါတယ်။ တစ်ခါမှ မကိုင်ဖူးတဲ့ ကင်မရာကြီးကိုင်ပြီး ဓာတ်ပုံတွေ လိုက်ရိုက်ဖြစ်တယ်။ နေးတစ်ဗ်ဖို့ နေးတစ်ဗ်ဖို့၊ ဇန်ဂါ ဖို့ ဇန်ဂါ ဖို့ဆိုပြီး... အခု ပြန်လာတာဖြင့် ရက် ၂၀ လောက်ရှိသွားပြီ .. ခရီးသွားမှတ်တမ်းက မရေးရသေးဘူး။ နောက်နေ့တွေ စိတ်မလေနေဘဲ အဲ့ဒါလေး ရေးဖြစ်အောင် ကြိုးစားဦးမယ်။ မဟုတ်ရင် နောက်နှစ်ကူးသွားမှာ သေချာတယ်။ :D